"ऋतु" एउटा बानीले निम्त्याएको वियोग ।

ऋतु मलाई सबै याद छ तिम्रो बानी हरु, एक पटक तिमीले आफै  भनेकी थियौ होइन र, आफ्नो बानिलाई छन्दबद्ध शैलीमा, मलाई अझैपनि याद छ तिम्रा ती कुराहरु । तिमीले आफ्नो बानीलाई छन्दशैलीमा यसरी बयान गरेकी थियौ ।

म सधै ढिला गर्छु,
म सधै ढिला गर्छु, कसैलाई रुवाउन होस या हसाउन होस,
कसैलाई रिसाउन होस या फकाउन होस,
कहि कतै जान होस या कतैबाट फर्किन होस,
म सधै ढिला गर्छु ।
हो म सधै ढिला गर्छु कसैको प्रेमलाई बुझ्न होस या स्वीकार्न होस,
कसैलाई माया गर्न होस या घृणा गर्न होस,
कसैलाई सम्झिन होस त कसैलाई बिर्सिन होस म सधै ढिला गर्छु ।

एस्तै एस्तै छन्दमा भनेकी थियौ आफ्नो बानिहरुलाई । अनि मलाइ पनि तिम्रो बानिको प्रतिक्रिया छन्दरुपमै दिन मन लाग्थ्यो ऋतु । मलाई भन्न मन लाग्थ्यो

होस गर प्रिय हर कुराको एक निश्चित समय हुन्छ ।
माया होस या मुल, बाध फुट्ने एक निश्चित समय हुन्छ ।।
ढिला, सुस्त र आरामले त कामकाज मात्रै गर्ने हो ।
प्रस्ताव होस या  निर्णय, निचोड लिने एक निश्चित समय हुन्छ ।।
बार्गेन त किनमेलमा हुन्छ प्रिय वस्तुको स्तर हेरीकन ।
माया होस या सामान, लाउने र किन्ने एक निश्चित समय हुन्छ ।।

तर तर अफ्सोस मैले भन्न नपाउदै तिम्रो बानी बद्लिएछ । एकाएक तिम्रो बानीमा परिवर्तन आएछ । सायद प्रेम गर्ने मान्छे बद्लिएर होला तिम्रो ढिला गर्ने बानीको रफतार बढेछ ।  अस्ति भरखर त तिमिले नै भनेकी थियौ ऋतु कसैलाई सम्झन होस त कसैलाई बिर्सिन होस म सधै ढिला गर्छु । तर आज वास्तवमै मैले नै ढिला गरे तिम्रो बानि सुधार्न । यदि समयमै तिम्रो बानी सुधार्न सकेको भए आज तिमी म सँगै हुने थियौ होला र म बिरत्तिएको गौथली जस्तो हुने थिएन होला । हो ऋतु म तिम्रो सम्झनामा तिम्रा मायाहरुलाई  केलाउन सधै ढिला गरिरहेछु । म मर्न पनि ढिला नै गरिरहेछु । हो ऋतु म मर्न पनि ढिला नै गरिरहेछ  नत्र भने तिम्रो नामको यो सस्मरण कहा लेख्थेर । अन्तमा ऋतु तिमीलाई धेरै धेरै धन्यवाद छ तिम्रो बानी नाशो दिएकोमा । अनि माफि पनि दिनु है ऋतु म तिम्रो यो नासो कहिल्यै फिर्ता गर्न सक्दैन होला अतः सधै ढिला ढिला नै गर्ने छु ।।